شعر اما حقیقت

ما همون آدمایی هستیم که ابراهیم رو انداختیم تو آتیش بسوزه

و مسیح رو به صلیب کشیدیم

و محمد رو تو شعب ابی طالب 3 سال گرسنگی دادیم طوری که از گرسنگی یارانش چرم اسب میخوردن

و یوسف رو انداختیم زندان و شکنجه ش دادیم

و زباله و فاضلابمونُ از پشت بوم میریختیم رو سر محمد...

و حکم اعدام گالیله رو صادر کردیم

و منصور حلاج رو دار زدیم

و حسین رو تو کربلا سر بریدیم

ما همون آدما هستیم. جلوی تغییر و نوآوری وا میستیم و نمیتونیم تحمل کنیم یکی بیاد و خلاف عقیده

_ مون حرف بزنه. حتی حاضر نیستیم ببینیم چی میگه. همون آدما هستیم. فک میکنید اونا شاخ و دم

داشتن یا ابله و احمق بودن؟ اونا هم دوره خودشون روشنفکر نامیده میشدند. میدونید شمر ذی

الجوشن یکی از بزرگترین علمای اسلام زمان خودش بود؟ و همه قبولش داشتن؟ و این آدم خارِ کف

راهها رو ور میداشت و میگفت نمیخوام تو پای هیچ مسلمونی خار بره؟ یا میدونید ابوجهل اسمش

ابوحکم بود؟ و همه مردم فک میکردن خیلی عالِم و داناس و حضرت محمد بعدها بهش لقب ابوجهل داد؟

یا اینکه میدونستید کاهنان یهود که مسیح رو 4 میخ به صلیب کشیدند علمایی بودند که مردم به

اسمشون قسم میخوردند؟میدونید که فرعون واسه مردم اون موقع حکم خدا رو داشت؟

بعد از اون هم سر چنتای دیگه بخاطر همین تعصبمون بالای دار رفت و خدا میدونه آینده هم سر چنتای

دیگه رو بزنیم.

ما هم همون آدما هستیم. همونقدر متعصب، نادان، بی رحم. آدمایی که از عقیده و حرف جدید

میترسیم و هر کس خلاف حرف اجدادمون حرف بزنه کافره.